Yek Vücut Dü Can Şiiri - İsmail Uysal

Ey gül yüzlüm, hasretim, ahu gözlüm nazlı yar!
Sen ki hala içimde küt küt atana cansın…
Ben ki gözyaşlarına sebep, sefil, günahkâr,
Tek damla gözyaşına tüm organlarım yansın!

Ey sevgili, maralım, huş bakışlım, didarım!
Zemheriyi aratır oldu sensiz baharım.
Şimdi otuz üçünde koca bir ihtiyarım
Günümü yıl eyleyen kara bahtım utansın!

Ey Süreyya’m, güneşim, gönül dağım, nefesim!
Sensizliğin kahrıyla dolu göğüs kafesim
Nefes almaktan yana kalmadı yar hevesim
Ahu gözlerden ırak yürek nasıl dayansın!

Ey kalp ağrım, gül bağım, yürek sızım, ceylanım!
Öyle çok özledim ki alev alev sol yanım.
Ki ben yekvücut ile yaşayan iki canım
Sen halimi âleme arz ettiğim lisansın!

Ey gül-i zar, gül goncam, sevdam, ömrüm, ey gülüm!
Sensiz her saniyede toprağa çıkar yolum,
Sen aşkın saf meleği, bense bedbaht bir kulum
Seni rahmetle anan, beni nefretle ansın!