Yeis ve Ümit Şiiri - Mehmet Nuri Yalçın

İsli bir hava var Mersin’de
Kayıplarda martılar
Alabildiğine ıssız kayalıklar
Hava bulutlu
Rahatsız etmiyor dalgalar bile
Mahzun iskele…
Mersin gibiyim ben de bu aralar
Durgun içimdeki çocuk
Ağlamaklı hayaller biriktiriyorum yarına dair
Uzaklara dalıyor çaresizliğim
Gözlerim uzak düşlerime…
Bir ben miyim özleyen maziyi derinden
Yoksa,
Yoksa kaybolan hayaller mi beni iten yalnızlıklara
Oysa
Yeşillikler düşlemiştim kimi kez
Maviliklere sürmüştüm hayallerimi
Tutup iplerinden yalnızlığımı
En derinine gömmüştüm mahzenlerimin
Hala olsa da bir kıpırtı içerimde
Yeniden başlar mı diyorum canlanma dizlerimde
Yok aslında hiçbir neden
Yok ümitlenmemek için neden
Bana düşen cevaplamak beynimdeki soruları
Ümit mi aslolan
Yeis mi
Ve aslında var bir cevabım
Yeşillikler düşlediğim,bir de mavilikler…