Yehuta: Aşk-ı infaz Şiiri - Mustafa Onur

YEHUTA: AŞK-I İNFAZ

Sana yandıkça anlıyor insan,
Neden ateşin harr,
İbrahim’in firar olduğunu...

Sabrımı bileyleyen bir yoldan dönüyorum,
Az evvel geçtim gökten... İncittim leylekleri...
Kararmış bir gökyüzü, bu sırtıma yapışan
.../ bu anladık dediğin kıyamet alameti.
/ Yüzünün gülüşüyle saldı kelebekleri...
Bilseydim kozam da ben... Beklerdim gün ışığını,
Kırardım tutuşarak bir ölme sevinciyle...
.../ Annem su götürdü nemruta kız kardeşiyle...

Beni yetim sandığın demek hep bunaymış,
Böyle kırıp dökmen içimin kalesini...
... / Ses ver uzaktan ANNE,
.../ Nemrud’un torunu hareledi yavrunun sinesini...

Ben öç kavminin son torunu,
Çelimsiz ve akılsız…
Yehuta ve Semud'un kırlangıç olduğuyum.
Kanat çırpmadan da uçulurmuş gör... Yeter ki kalbin bana gel desin...
.../ Kahrının gölgesinde zenci köleyim
.../ Başım huzurunda... Neyi beklersin?

Son sözünü söylemedi Ezir, Vira ve Kehham.
—Yakın İbrahim’i bitsin bu iş.
-İbrahim firar. İbrahim kayıp...
Ellerinden kalbime doğru bir hal bu gidiş...
... / Dur İbrahim. Kalbim henüz haletti bir beşer ateşini.
.../ Ne olur dur İbrahim; son kez duyayım Nemrutça Anne sesini...

Kalır gökte yemin,
Babil’in karanlık suları çekilir.
Gök yaslı değil,
Yer aslı değil, Kerem'e sübyan kız niye verilir...

Ateşin har'ında nemrut kölesi.
İbrahim’in aklında oğlu İsmail.
Bu ateşten kurtulsun kurban verecek.
.../ O bıçak... O kaya... O 'vur baba' diyen fedai sesi,
.../ Bizim aşk'a adaklığımıza yetişmeyecek...

Hadi yak ateşi, kandiller söndü,
Gayri zemheri bu sabah uyanmayacak.
Haydi(,) kerem, haydi olmuş kız,
Saklanın ateşe... O sizi cehennemde saklı tutacak.
Yalnız değilsiniz hey rahmetliler,
Kör gözleriyle sizi mecnun saracak...
.../ Haydi kerem... Git ve sil bu yazgıyı.
.../ Zira güneşin içinden ceset doğacak...

Benim yanışlarıma kanayış olmam haktır.
Ve Hak ki kerem,
Sübyan kızı ifal eden çocuklar doğurmaktır.

Başını öne eğ... Parçalan kerem,
O çocukların daha torunu olacaktır...