Yeğenlerimin Gözleri Şiiri - Lokman Hami ...

YEĞENLERİMİN GÖZLERİ

Güneş ufkumdan usul - usul kayboldu
Mert bir bahar geçti yazıda götürerek
Şimdi sıra cemed bir sonbaharla
Cemedi bir kışta
Sen dışardasın
Ben içerdeyim
Kahroluyorum neden uzağımdasın...

Güneşin gezmeye vakti yok
Yıldızların sevmeye
Ay’ın su içmeye vakti yok
Ve benim seninle olmaya imkanım! ..

İnceden bir yağmur yağıyor
Yeğenlerimin gözleri kadar masum, taze
Taze ve hayat dolu
Ben ıslanıyorum
Kimi yağmurdan
Kimi yeğenlerimin gözlerinden
Ben ağlıyorum
Kimi kahırdan
Kimi yeğenlerimi düşündüğümden
Ama asla üşümüyorum
Namussuzum ki üşümüyorum
Mahpusluğuma da üzülmüyorum
Yalnızca hasrete kızıyorum! ..

Lokman HAMİTOĞLU