Yediveren Gülleri Şiiri - Serap Tepedelen

Her şeyi aldılar be gülüm;
farkına bile varamadık/göğün maviliğini ne zaman çaldılar?
ondan mı gökyüzü böylesine karanlık?
Yıldızlar vardı/ateşböcekleri gibi -bir yanıp bir sönen-
birer birer yitirdik/ne zaman avuçlarımızdan kayıp gittiler?
ne çoktu aydınlığımız,karanlığı yarıp geçen
aydınlığı tutsak ettiler!

Her şeyi aldılar be gülüm;
kelebeklerin kanatlarını kırdılar ilkin; çiçekleri yoldular
veryansın ettiler ortalığı
bir karmaşa/bir talan ki sorma gitsin
güvercinleri de vurdular üstelik
çocukların gözleri vardı; masum ve delişken
Tanrım! Olacak şey mi?
gözlere-çocuk gözlere kilit vurdular.

Bir şeyi unuttular be gülüm;
tek bir şeyi
Güneşe uzanan yediveren güllerini.

01.06.2010-Bursa

Serap Konuk