Yediveren Şiiri - Şair Dilenci

Yaşadıkça o büyük depremleri
Yok olan sadece var oluşum değildi.
Aydınlığı sönüyordu umutların
Ve ben hep aynı karanlıklardayım
Dibe vurunca bütün vazgeçilmezliğin
Ben her gece seninle demleniyorum.
Ve sen bilemezsin böylesi sarhoşluğu…

Düşündükçe
Daha çok sıyrılıyorum yaşamaktan
Yaşlanmaktan…
Biliyorum ne kadar solsam
Senin o yediveren sularında
Sen hep yeniden ekiyorsun beni.
Hiç bıkmadan ve de usanmadan
Hep yeniden açıyorsun beni.
Kim bilir belki de seni vazgeçilmez yapan buydu
Yada daha da imkansız………..