Yedin Dünya Şiiri - Abbas Paksoy

Yedin Dünya
Dünya, doyamadım tadına.
Hiç, eren var mı? muradına.
Tükürürler, ak suratına.
Kim utanacak, senden dünya.

Kimler, seni ana yurt bildi.
Kimler gitti, kimler geldi.
Zaman geldi, tarih sildi.
Neyledin, insanları dünya.

İnsanı kesip, yok ettiler.
Günahla, eriyip bittiler.
Koşaraktan, sana gittiler.
Yalan değilim, gördüm dünya.

Beni de, alırsın yanına.
Girersin, ter temiz kanıma.
Bu yakışır, senin şanına.
Suçlu, sen değilsin ki, dünya.

Paksoy’um, tozuna gül dikti.
Kokuyu, ciğerine çekti.
Azrail, bana gelecekti.
Adaletin, böyledir dünya.