Yedim Vurgunu Şiiri - Sadullah Celik

Güneş doğarken, bir sabah kalkmışsın
Vücud halsiz fotosentez yorgunu
Mor çehreli hayallere dalmışsın
Kalbin, içli şarkı gibi duygulu.

Her cümle düğüm olur boğazımda
Ben seni görünce dilim tutulur
Her bir tavrın buz olur şakağımda
Sözlerin taş, ne yenir ne yutulur.

Yapıştın özüme kene tipinde
Kanım kanına renkte uygun değil
Boynuma attığın dünya ipinde
Adam gibi yürümek mümkün değil.

Gücün yetmez artık sağlam tutmaya
Kırdın kalp vazomun sevgi kulpunu
Sustum, devam ettim zehir yutmaya
Bir gönül suyunda yedim vurgunu.

Gün senin, ay senin, yıllar hep senin
Benim neyim var, saf olmam dışında
Gözü görmez olur gerçek sevenin
Hep bahar bekler yazında, kışında.