Yedi Yön Şiiri - Kara Mehmet Şen

Doğarken,
Sancılar içinden yürüdüm
Dünyaya düştüğüm anda
Sevinçleri çığlık,
Umutları mavi kıldım
Kızıl kanlar içinde
Sevgiyle usuldan
Bir ses tınladı kulağıma
Doğarken yanındaydık
Seni seviyoruz
Ve yolculuğunda
Sana destek olacağız diyerekten
Yüreklendirildim yaşama karşı
Ve
Uzunca yolculuğuma başladım.
Zaman dönmede
Dün bugüne ulaştı
Sonra oldu yarın
Değiştiremeyeceğim şeylerin
Değiştirebilme cesaretini
Taşıdım hep içimde
Bilinmeyene yürümek oldu yolum
Yedi yöne uzandı
Kuzeye güneye
Doğuya batıya
Aşağıya yukarıya
Sonra içime döndü yol
Her yönde her yerde
Senin izlerin vardı silinmez
Ama ne dünde ne bugünde
Döndüremedik zamanı birlikte
Değmedi gözlerimiz gözlerimize
Aynı rüzgar, aynı su, aynı ışık
Dokanmadı tenimize
Döndü zaman “mış” olurken
İnsan yükü bedenlerimizden
Kurtulurken
Seninle karşılaşacağımız
Zamana doğru
Cesaret ve umut dolu bir yürekle
Başladı sonsuzluğa yolculuğum.

(Düziçi18/12/2013)