Yedi renkli göller Şiiri - Kpt Yılmaz Be ...

Biri itti de düştüm sandım
Renkten boğulduğum bir kuyuya
Düşmedim de sanki daldım uykuya
Rüzgarın sesi hafiften duyulup
Akşamın sisi dağılırken sabaha
Serin güneş dağda göz kırpınca
Renk renk rüyalardan uyandım …
Herkes hayallerinden giyinip
Sonbahar takınıp gelmiş
Masaldaki Kaf dağının ardına
Anka kuşunun yaşadığına…
Meraklı ruhlar yığılmış üst üste
Gölgenin tonlarıyla bir arada
Kahverengi kıyı salkım saçak
Sarı tonlarda sohbete dalanlar
Ya da susup hüzne oturanlar
Yüzü renkten renge koşanlar
Bir ömre sığmayacak renkleri
Sıkıştırmaya çalışırken bir ana
Onlarca mutlu yüz düşüyor suya
Tahta iskele hafiften beşik olmuş
Bir anne çocuğunun elini tutarken
Eşlik ediyor bir gelinin hatırasına
Gölgenin ve ışığın yarıştığı andan
Işığın renge can verdiği dünya
Suyun ve havanın sesine karışan
Sessizliğin senfonisi ruhlarda
Gönlümü çalıyor her renkten nağme
İçine yuttuğu renklerle şişmiş
Bir kurbağa zıplıyor iri kayadan
Bir taş atılıyor suya damla damla
Dalga dalga yayılıyor renkler sudan
Islanıp yediden renk veriyor yine suya
Bir duman var havada uzakta
Yakın bir köyün damlarından sandığım
Dağılmadan hep aynı yere tütüyor
Ağaçlar kök salmış derinlerden
Dallar yapraklarını dökmüş suya
Yağmur çişeliyor sarı yapraklarla
Kırmızı arabanın camının üstünde
Yansıyor yüzüme tüm ışık ve renkler
Dar patikadan sıkışmış insanlar
Akıyorlar hep ters yönde nazikçe
Bir kırmızı kadın, bir sarı kadın
Bir turuncu, bir her renk kadın daha
Yapraklardan yürüyor kayın ağaçlara
Uzaktan bir adam onu çekiyor
Yüzler görünmüyor sır değil oysa
Sarı bir tırtıl geziniyor sarınmış yaprağa
Zehirli mantarlarla doyumsuzken manzara
Dört bir yanda canlanıyor doğa
Gök göle inmişken tüm renkleriyle
Suyunu renk renk ağlarken bulutlar
Gök havalı kuşağını yerde bağlamış
Sanki renklere doyamamışçasına
Güneş suda saklanmış güya
Gitmiyor geceliyor dağda
Gün ışıyınca ve kararınca sonbaharda
Ay ve yıldızlar orda onunla
Bazen bulutların ardına sığınsalar da
Dalmışlar en derin ve renkli uykuya
Yağmur kar yağmış yakındaki dağa
Yağmur akıp gitmiş kar karışmış toprağa
Çağlayıp yorgun düşmüş durgun suda
Gördüğüm en güzel ve en renkli rüya
Yedi yerde yedi ayrı renkten yedi dünya

Yılmaz BEKTAŞ