Yedi renk Şiiri - İlyas Kaplan

göklerimde yankılanır güneşin gürültüsü
hareler dökülür kurak toprağıma
düşlerimden uyanır kuru buğday taneleri
can olur sıcağı ,her damlası bir nefes
hicretin en gizemlisini yaşarım
boşalır yollarıma yedi renk yağmur

yokluğunda mahsunlaşır göklerim yıldızlarım söner
yıllardır susuzluğuma bir rahmet beklerim
zulmetinin deseninde yıldırımlar peş peşe
pencereme düşer yedi renk yağmur

kirlenmiş duygularım nuruyla yıkanmayı özler
ışığa kapalı gözlerim hep onu gözleyecek
rüzgarının efsunu dokundukça sinemin çöllerine
meçhul bir diyardan bir sevgili gelecek
sırılsıklam düşlerimi ıslatacak yedi renk yağmur

ahuların görüldüğü ötelerde vakit akşam
bahçemin hazanında en şahanesi gezinir
izini takip eder ona meftun melekler
kıvılcımlar fışkırır ayak bastığım yerde
ardı sıra damlaları yüz vurur hasretime
kalbimin toprağına yedi renk yağmur

bir eylül sabahında sağnak sağnak
irkilir avucumda denizin uyuyan umutları
nağmeleri derbeder bir şarkı dudağımda
hürriyetsiz ışıklar doğururum
yakamoz nakışlardan yedi renk yağmur

kutsallığa bürünür cemreleri muhabbetime koşar
nisan gecelerinde camdaki tıkırtıları kısık sesli
özlemle beklerim yanağıma konacak buseleri
mevsimlerin iliklerinde dolaşılırız el ele
ilkbahar çiçeklerinde yedi renk yağmur

yıkıcı fırtınalar ayrılık ertesi yaşanır
yalnızca kendi kabristanına gömülür gözyaşlarım
mahşerinde kaç kış bekleyecekler kim bilir
duygularım buruk vuslat lezzetinde
haram cehennemlere yedi renk yağmur

redfer