YEDi OCAK iKi BiN üÇ Şiiri - Salman Çelik

Bir Şiir yazamadım şöyle edebince
satırlarım gözlerime dokunup durdu
kalemim umutsuzken mi benimleydi
neden unuttum umutları yaşarken şiirleri
şiir hep kötülük mü anlatacaktı bana
ızdırap, olanaksızlık ve benzwe bir sürü umutsuzluk

umut ve sevgiyi yaşarken şiirler uzaktı bana
yokuşta binip
inişte indiğim arabalar gibi
şidi kırmalıyım bu oluşumu, istiyorum
sana güveniyorum kalemim
sana güveniyorum kağıdım
anlatacaksın kalbimde oluşan kıpırtıyı, fırtınaları
tasviriyle, mecazıyla tüm güzellikleriyle
hayır, olmuyor
ne yapsam anlatamıyorum sevgi dağarcıklarımı
anlatacak kadar yoklarmı
ya da anlatamayacak kadar çoklarmı
işte bir anda yine bir çıkmaza girdim
tan yine yokuşa geldim derken
son yazdığım şiiri okudum
derinden derine sevgi yazıyordu aslında
umduğum bir dünya görebiliyordum
ve bir amatör şair olarak
şiirimi kağıda dökmeyi başaramadığıma
sevindim
çünkü
sevgim kağıda anlamlanamayacak kadar
anlatılmaz be büyüktü...