Yedi Düvel Şiiri - Feridun Eren

YEDİ DÜVEL

Bizler hep tüyden daha hafif adamlardık
Onlar kara demirden daha ağır idi
Bizler gece karanlığında uçan ak Güvercinler
Onlar kuzgunlardı

Yurtlarımızda ak kefenle dolaşırdık
Hu çeken yiğitlerdik
Buzdan damlalar dökülürdü gözlerimizden
Şimdi yıkıldı hayat dünyamız, dur ne çare

Yürürdük ak küheylanlarımızla yedi düvele
Elde kılıç sallayan yüreği büyük gençlerdik
Yeryüzü mescidimiz idi
Kâbe mihrabımız Medine minberimiz idi söyle

Şimdi gönül çelenler peşimizde durmadan
Sinemizde bin kahır gözyaşı
Ne Sinanlar ne fatihler nede benden bir emare kaldı
Ne çok mıh gibi kalmışız yerimizden, durmadan doksan yıl

Pınarlarımız kurumuş
Yalandan hep gülmüşüz, hep yalandan
Yalandan sevdiceğim, gözlerimi yalandan bir cennetle kandırılmış
Yıllar yılı yalan hülyalarla, güzelim gözlerim

FERİDUN EREN