Yedi Deryalar Geçsen Şiiri - Adnan Durmaz

yedi deryalar geçsen

gönüllü köleler gördüm
burulmuş insanlıklar
yalınkat adamlıklar
dişilikler-kişilikler
koftiden havariler
yılankavi gülüşler
palavra süvariler

üzerlikler arasında uyudum
yıldızların tarlasında
boz yüğrük yılanlarla

onlar ki özgürlüğe libas biçen
yalancı bezzazlardı
debbağlar çarşısından geçtim zamanın
mılç olmuş alanlardan
spartaküsün çivilerini topladım
başaklar hışırdayan topraklardan
ülkeler uzanıyordu
arasat meydanlarında
hesaplar
kitaplar
tasarlanmış hayatlar
önceden belirlenmiş rüyalar
adaletsiz dağıtılmış hülyalar…

tunç ustaları
iyi bilir hikayemi
dünyanın tüm dağlarında şaki benim
kör dostluklarda biledim hançerimi
kılıncım hınçla kılağılandı
sağır duyarlıklar şehirlerinden geçtim
geçen sular kirlenirdi
ben onların paralarını pullarını
saltanatlarını
koltuklarını
özgürlüklerini
devirdim bir tekmede
varıp sorun tüm resmi tarihlere
aynıyla vaki

ne soytarılar geçti
siyaset meydanından afaki
yal başında hırlaşan itlere tanık dünya
irinli demeçler
satılmış gazeteler
şairler
ki bu soytarı sultasında
bu talan sofrasında saki

kişiliği iğdiş olmuş insanlık
dinozor bir karanlık uluyor ortalıkta
kitleler boğaz boğaza
ben ki
bütün zamanlarda
bütün dağlarda şaki…

“görüp ahkam-ı asrı münharif sıdk u selametten”
çalı diplerinde yattım
ve zındanlar yazıldı alnıma
en eski kaçkınıyım tarihin
deli deryalara düştüm
beri benzer sevdaları seçmedim
namertler köprüsünden geçmedim
bütün çağlarda
bütün sularda
firarilik kaldı payıma

çobanıyım dalgaların
zırhlar ördüm kalbimdeki adaya sirenlerin sesinden
gönüllü inen korsanım mor sulara
odisseie nin gemisinden
binyılların duldasında doğup ölen köleler
vıcık vıcık kişilikler
üç kuruşa satılan onur
nasıl çıkar insanlıktan
bir sineğe
bir fareye
nasıl dönüşür insan
kaç leyla vü mecnun
kaç ferhad ve şirin
yüzlerinde
kav değiştiren bir yılan

kahrolmuş çocukluklardan
yaşanmamış gençliklerden geçip gelen
düşleri işgal altında
kitleler
ruhları hastalıklı büyüyen
kitleler ki
bu zulüm tezgahında
böcek sürüsüne dönüştürüldüler

oysa tarih
içlerinden spartaküsler çıkan
köleler gördü
binyıllara onurun destanını yazarak
derisini yüzdükçe cellat
çılgın gülüşleri sonsuza akan
mansur’un gözleriyle bakan
akılalmaz inatlar geçti
ve ferhad’a dağ deldiren aşklar tanıdı zaman

oysa şimdi
iğdiş bir insanlık
çekirgeler gibi
birbirine saldırıyor
aç gözlü iştihayla

bundandır
korsanım bu bataklıkta

şarkımın hançeri kırılsın
zokalanmış yüreğime and olsun
yedi deryalar geçsen
bin gemi batırsan
haksızlığa
başkaldıran
bir bayrak
değilse
kalbin
bin ömür de yaşasan
arasan
arasan
arasan
sevdanın adasına uğramaz kalbinin kalyonu

25.06.2005

ADNAN DURMAZ