Yedi cihan kapımda Şiiri - Ahmet Yıldırır

Pusatsız ferman düzmüşler sağıma-soluma

Kalmışam ortalıkta üryan

Günü dokumuşlar halı tezgahımda

Zamanımı yitirmişim ipli uykularda

Karanlık bulaşmış ışığıma kör zindanımda

Unutmuşum asilliğimi...

Harman harman zaman ekip-biçmişim

Günler birikmiş fakir ambarımda

Yedi cihanda kuraklık

Yedi cihan firavun

Yedi cihan kapımda

Ben senin dünyandayım

sen benim dünyamda

sana vermişim son faniliğimi...

buza kesmiş uykular bir sabah

demir askerler zapdetti kaleleri

her kılıç bir bedeni zapdetti

her can bir mezarı

köle oldum demir askerlere

sen demir askerlerin prensesi

ben demir askerlerin kölesi

buza attım son yürek ateşimi...

düzmece devler cüceler diyarı

kokun sinmişti kurak toprağına

talan ettim gözlerimi yüzünde

bıraktılar beni

talan gözlerimle karanlık diyara

devler cüceleyip yediler beni

cüceler üşüşüp kemirdiler

insanlar yüzdüler derimi...

yüz cehennem yandı bir canda

esir oldum seher uykularına

kemirdim kendi ellerimi

kanıma sinmişti emirlerin

sen demir askerlerin prensesisin

düşler diyarının son güzeli...