Yedi Ay Önce Şiiri - Cemal Erkoç

Boynumu büktüm,,üzgünüm.
kendim için değil ALLÂH için.
Ben, ALLÂHIN KENDİSİNE üzüldüm..
Ellerimi açtım,Yöneldim Huzuruna;
ALLÂHIM:SEN VAR EDENSİN SEN YAŞATANSIN
SENİN GÜÇÜNÜN SINIRSIZLIĞININ SINIRI YOK
SEN CÖMERTSİN SEN MUTLAK HAKİMSİN
SEN MERHAMETLİSİN SEN GÜZELSİN,
Ben SENİN VAR ETTİĞİN Cemal;
SENİ BİLDİM,SENİ SEVDİM,
SENİN TAKTİRİNDE HUZUR İÇİNDE ERİDİM.
ALLÂHIM;
SEN doğmadın,Anan yok,Baban yok,
Kardeşin yok Oğlun yok,kızın yok,
Dayın yok amcan yok teyzen yok halan yok
Konuşacak arkadaşın,yoldaşın yok.
YALNIZSIN,YAPA YALINIZSIN
SENİN canın sıkılmaz mı?
Güzel yiyecekler var ediyorsun,yemiyorsun
Güzel içecekler var ediyorsun içmiyorsun
Yürümüyorsun,yatmıyorsun,kalkmıyorsun
Bütün kainat senin,OL dediğin olur
Zenginlik,fakirlik ihtiyacın yok
SEN MUTLAK HAKİMSİN,
haşa SANA kim karşı gelebilir
Düşmanın yok.
Hasta olmazsın,yaşlanmazsın,ölmezsin
Kaygın tasan yok
Uçmazsın,yüzmezsin
Geçmiş,gelecek derdin yok
Vesselam;
BU YOKLAR, ÇOK.
SANA üzülmeyeyim de ne yapayım
CÖMERT,MERHAMETLİ,GÜZEL ALLÂHIM
Üstelik birde var ettiklerin
SANA teşekkür etmesini bilmezler ise
Ne diyeceğimi şaşırdım, bilemiyorum,
ALLÂHIM SENİN İŞİN ZOR.
Hata yapıyorsam merhametine sığınırım
Ama ben SENİN yerinde olmak istemem.
SEN benim güvencemsin,
SENİN o da yok..