Yazmalısın Şiiri - Kaan Karadağ

“yazmazsan öksüz kalır kelimeler”

Aynı yerde bekliyorum,
aynı durakta,yokluğunun adresi olan,
defalarca geçen boş otobüslere,yağan yağmura inat.
Ipıslak, bekliyorum.
Zaman yitirilmiş uzun bir satır burada,
virgülü konmuş,bekliyorum.

Yazmazsan,unutursun.
Yazmazsan,kaybedersin.
yolculuğundur onlar senin;
Kimi zaman kuş,
kimi zaman balık gibi.

Yazmazsan deli olursun...

Mahmuzlanmış at gibi yelelerin uçuşarak ovalardan geçip,
dağı aşıp, günü tüketip güneşi yakalar gibi.
Ter içinde susuz ve yorgun
Kan içindeyken bile avuçların,
Yazmalısın...

Sözcüklerinin arasından nefesin dolaşmalı,
Gözbebeklerini görebilmeliyim her satır başında.
Hüznünü de, kalbinin atışını da hissetmeliyim,
Yazmalısın.

Öyküler vardır seni anlatan,
Öykünü sen yazmalısın.

Ormanda bir ağacın dibindeki çiçeğin yaşamı ne ise,
Çiçeği gölgeleyen ağacin da yaşamı o dur.
Sen gökyüzü olmalısın,
ağacı ve çiçeği gören.
Zamanı geldiğinde,
yağmurlarca yazmalısın.
Ben, sende,
Sen, bende;
olduğun sürece.
yazmalısın.
bir şarkıyı fısıldar gibi...