Her yaz, Bursa’dan İzmir’e
otobüsün cam kenarında gözümü ovuştura ovuştura iner,
yorgun bir takvim gibi uzanırdım anneannemin serin evinin bahçesine.
bütün şehir ter içinde kalırdı,
ama onun elleri hâlâ
ilkbahar serinliğinde bir dua gibi uzanırdı alnıma.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta