Yazılmayan Şiir Şiiri - Hayat Şemi

Önce
ömür boyunca çizemeyeceği
bir resmin önünde,
kuruyup kaldı saçlarının ucuna kadar.
Kuruttu onu
ressam elinden süzülen renkler,
Sonra
narin narin yağan yağmur ıslattı onu.
Adım adım uzaklaştı o resimden.

Bu hayretten ayılmamış sevdiği genci,
Hiçbir zaman yerinde olamayacağı
bir kızla gördü,
sokağı geçtiği zaman.
O çiftler gözden kaybolana kadar,
O yağmur dinene kadar,
kuruyup kaldı yerinde.

Geçti sokaktan,
geçti yağmurdan,
geçti sevgiden.

Duymadı bunu
“Targovi”nin insan elinden bıkmış
o dar sokağı da.
Hiçbir zaman giyemeyeceği
bir elbisenin önünde durup içeri girdi.
Yüreksiz manken kibirlenirdi
üzerindeki giyisinin zevkiyle.
“More expensive” diyerek dışarı çıktı,
sokaklar taşa dönmüştü,
evler yaş taşa dönmüştü,
ayağının altındaki taş taşa dönmüştü.

Ayaklarını toprağa emanet etmiş
bir kahraman
duymadı taşların taşa dönmesini,
El açtı iki ayaklılara,
yürekler taşa dönmüştü.

Bundan sonra
gördüklerinden kaçmak istedi.
Kaçtı, kaçtı o sokaktan,
öyle kaçtı ki,
gölgesi bile yetişemedi ona.
Ne kadar kaçsa bile,
ne o resim,
ne o genç,
ne o giyim,
ne de o sakattan uzaklaşamadı.
Hiç kimsenin yazamayacağı bu şiiri yazdı,
O gün.