Bu yaşımda hayatın her türlü yüzünü gördüm. Ne keyifler içinde sıkıntı ile sabahı da ettim. Aşkı için yaşamalı, sevdası için dönmeli dönecekse başı, Bahadır olanın... Ve ben sevgimi yerin yedi kat dibine gömdüm. Kimse eşelemesin beni. Deşmesin artık... Gün yüzüne yeni yeni çıkan karanlığım ben!
***
Sevgilim. Tanımadın beni hiç... Görmedin, duymadın, hissedemedin. Ben uzun bir yoldum, yürümedin. En başında geri döndün. Yüreğin kirliydi ben biliyordum. Ama seni öyle kabul ettim ben. Ben tertemizdim. Ve sen beni kabul edemedin öyle mi?
Kaç kere yıkmak istedi de beni hayat, yıkılmadım ki ben!
SENDEN BAŞKASI YIKAMAZ BENİ. Sende yıkamazdın da ben öyle istedim. Bak,
Bilir misin bir yarayı kapatmak erdemdir. Daha da açtın sen o yarayı, daha da kanattın. Ama sana aldırmadım. Elinde ölmek iyidir dedim de üç kere beş kerrre öldürdün...
Ve sevgilim benim başımı döndürdü bu dünya.
Ben dünyayı sen sanıyorum hala.
Kainatı.
***
Ve bende dönüyorum yolundan, yaralı olarak, yaslı olarak!
Ben anka kuşuydum, sana beni kim kanarya dedi...
Ben hiç bilmediğin, duymadığın masalların kahramanıydım...
Sen seni de kahramanını da hiç bilmeden boynunu büktün.
Eyvallah. Hakkımı helal etmiyorum sana, sende etme...
Ve. Dönmem geri. Ve
Sende sözünden dönme.
Çık kalbimden, hürsün bundan sonra.
Ve ağlıyorum şimdi, ben kalbine ne yaptımsa,
Sığmamışım diye!
19.07.2015
İbrahim ArslanKayıt Tarihi : 9.9.2015 15:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!