Yazılacak şeyler tükeniyor yavaş yavaş...
Hep geçmiş hep gece ve hep yalnızlık üzerine...
Umutların tükenmeye başladığı zamanlar...
Sıkılganlığın son noktasına vardığı anlar...
24 saat sonunda hiçbirşey yapmadım diyorum rahatlıkla...
Geç kalkılan saatler, yemek yemek, çay içmek...
Sonra kalabalığa karışmak...
Hep rutin şeyler...
Artık kendime de bakmaz oldum...
Üç günlük kirli sakal, dağınık saç baş...
ve ne kadar kendimden geçmiş görünüyorum kimbilir?
Bu sıralar istediğim ve severek yaptığım tek şey...
belki de sigara içmek...
Umudum kalmadı...
hem de hiç...
Aptalca insanları seyretmekten başka ne yapıyorum?
Nefret de gelişmeye başladı...
Buradaki tüm insanlardan nefret salgılıyor teker teker,
Bilinçsizce...
Sinirler geriliyor...
Ben sonsuz bir kuyuda,
çığlıklarım yankılanırken, çarparken duvarlarına...
ve boşluğa yayılırken...
Onlar...
Ölü gibiler...
Ölüler...
Kayıt Tarihi : 15.10.2003 21:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!