Yazık Şiiri - Yusuf Maral

Hani bazen uçmak istersin ya
Bir bakarsın kanatların kırık
Bari yürüyüp gideyim dersin
Bir bakarsın tutmuyor dizlerin
Bari kalayım olmuyor dersin
Bir bakarsın tutulmuş yüreğin
Kalsan kendine, gitsen ele yazık..

Hani bazen boğazına düğümlenir bir şeyler
Boğar seni de yutkunamazsın
Avazın çıktığı kadar bağırasın vardır da
Sesin kısılır duyuramazsın
Oysa ne çok şey vardır anlatacağın
Pişman olursun,anlatamazsın
Sussan söze, konuşsan dile yazık...

Hani bazen yorulursun hayattan
Yükünün altında ezilen bir hamal misali
Yaşamak ağır gelir de taşıyamazsın
Vazgeçmek istersin her şeyden
Aşktan, sevgiden, kendinden
Düşlerinden, hayallerinden
Kursan düşe, yıksan hayale yazık...

Hani bazen dost sanırsın da birilerini
Yüreğini koyarsın oturduğun her masaya
Derdini paylaşırsın, acını dökersin
Başını yaslayacak vefalı bir omuz ararsın
Her kadehte gülerler haline
İçilir mi şerefsizin şerefine
İçsen şerefe, kırsan kadehe yazık...

Hani bazen,
Ana avrat küfretmek gelir içinden
Seni üzen inciten kıran her şeye
Etsen edebe, tutsan sebebe yazık...
Hani bazen,
Efkarın sığmazda içine
Bi sigara içeyim geçer sanırsın
Sonra bir daha, bir daha yakarsın
Çeksen ciğere, çekmesen nefese yazık...