Yazık Şiiri - Ersin Çakmak

sırtım beton direğe dayalı,hava da ince bir kar,
omuzlarıma bir ağırlık basıyor,yorgunluğumun inadına.
ve ben ve ben üşüyorum,
ve ben ve ben titriyorum.
ıssız bir köşe başındayım gözlerim nemli,
yüreğimde bir unutamamazlık, bu çok önemli
çöküp kalacağım dizlerimin üzerine, az kaldı
karlar yüzüme harf harf adını yazdı.
aya dalıp hayal kurmak delilik
seni düşünmek çok acı geliyor bana şimdilik.
kar bana inat örtecek üstümü,
gözlerim isli, hava kapalı, göremiyorum yıldızları.
ellerim donuk, parmak aramda son sigaram,
ağzımda akşamdan kalan şarap acısı,
kar inceldi yavaş yavaş diniyor,
yalnızlık bıraktığın yerde aynen duruyor.
bu kapımı çalan kaçıncı yalnızlık
çürüyorum, üşüyorum, bitiyorum,
yazık giden bu gençliğe. ömre yazık.