Yazı 092 YAŞAMA GAYRETİ Şiiri - Necdet Erem

Sonucu itibariyle yok olacaklarına inanlar,
Hayatı tüm zorluklarına rağmen neden yaşarlar?

Yaşamın her şeyi ile yaşanmaya değer bir güzelliğe sahip olduğunu söylemek mümkün mü?

Bütün şikâyetler, dertler, sıkıntılar, ihanetler hayatın içinde yaşanan doğal fonksiyonlar değilmi?

Sonuna kadar yaşam şansı yakalayabilecek olanları bekleyen sevimsiz bir yaşlılık ile yine bir ömür sakındıkları korkunç ölüm değilmi?

Dirilmemek üzere öleceğine inanan bir kimsenin, YOKOLACAĞI ölümü beklemesi ölümden daha beter, daha korkunç değilmi?

Dünyanın aldatıcı idealleri, oyalayıcı meşguliyetleri, varacağında mutlu olacağına inandığı hedefleri olmasa! ..

Sonu itibariyle hayatın tek ve kaçınılmaz gerçeği olan ölümle yok olacağına inanan akıl sahibi bir insanın yaşamını sonuna kadar sürdürmesi olanaksız bir şey.

Amma ne var ki Yüce Yaratıcı, kurmuş olduğu hayat oyunun oyuncularını,
oyunu sonuna kadar oynayacak bir programa göre, programlı yaratmıştır.

İnsan, hayvan, bitki Vs.
Tüm canlılar bu oyundaki rolünü sonuna kadar hassasiyet ile sürdürürler.

İnananı - inanmayanı, zengini - fakiri, yaşlısı - genci, hastası - sağı,
hatta kadavra haline gelmiş sülük gibi sürünenleri bile sonlu hayatta, sonsuza kadar yaşamak isterler.

Sanki gelecek, onlara yaşanmaya değer güzel günler vaadediyormuşçasına! ..

Allah hayatı kutsamış olup.
Canlı cansız her şeyi, hayta hizmet ile vazifelendirerek, şereflendirmiş ve kıymetlendirmiştir.

Dikkat edildiğinde son nefeslerini vermek üzere olan bir kimse için;
Hayat artık çekilmez bir çile, dayanılmaz bir acı kaynağı, hem yakınları için boşa gidecek bir masraf ve zahmete değmeyecek sevimsiz bir uğraş halini almış olmasına rağmen;

O kişiyi hayat hakkından mahrum etmek, hiç bir kimsenin hakkı değildir.
İnsaniyetini kaybetmemiş kimse de buna cesaret edemez.

Çünkü hayat kutsaldır.
HİÇ BİR KUTSALA İNANMADIĞINI ZAN EDİP İDDİA EDENLER İÇİN BİLE.

Hayat Yüce Yaratıcı tarafından kutsanmamış olsaydı!
Değil inanmayanlar, İnananlar bile çoğu zaman hayatı yaşanmaya değer bulmuyor hayata geldiklerinden şikâyet edebiliyorlar.

Ömrünün baharında olan gençler, hayattan beklentileri ve umutları ile hayatın gerçek yüzünü göremiyor.

Hayatın onlar için hazırladıkları ile yüz yüze gelemin şaşkınlığı ile şoklar yaşamaktan kurtulamıyorlar.

Anne, baba ve çevrelerindeki yaşlıların bir zaman kendileri gibi genç olduklarını düşünmeden, düşünemeden! ..

İlânihaye genç, dinç ve güzel kalacaklarını zan etmenin yanılgısı içinde yaşamlarını serazat sürdürme gafletinden kurtulamıyorlar.

Kaza, bela, ölümcül bir illet kapılarını zamansız çalmazsa;

Hiç farkına varmadan, önce saçlarının ağardığını, sonra dizlerinizin tutmaz, gözlerinin görmez, ağrılar ile artık eskisi gibi hizmet vermediğini vazifelerini yaparken nazlandıklarını göreceklerdir.

Geçeceğine inanılmayan yıllar, tükeneceği düşünülmeyen ömrün nerde ve nasıl geçtiğine, o gencecik tomurcuğun, taze filizin kartlaşıp kuruduğuna, artık yanmayı bekleyen bir kütük haline geldiğine kimse inanmayacak.

BAKILAN RENKLER SOLUK,
GÖRÜLEN RESİMLER SİLİK,

YEİNLENLERİN ESKİ TAD VE LEZZETİNİ VERMEDİĞİ.

Yemeklerini yediğini zan edenler,
YEDİKLERİ YEMEKLER TARAFINDAN YENİLİP BİTRİLDİKLERİNİ ANLAYAMAYACAKLAR.

İnsanlar mantıklı davranıp, hayatın aldatan ulaşılmaz boş hayalleri,

Ulaşıldığında biten, idealleri peşinden şuursuzca koşmayı bırakıp,
Hayata mantıklı bakma yeteneğini kaybetmezlerse,

Hakkı BULUT gibi,
“BİLMEMKİ BU DÜNYAYA BEN NİYE GELDİM” diye yeri göğü inletmeyeceklerdir.

Benim anlatmak istediğim;
HAYATI YAŞARKEN HAYATA NİÇİN GELDİĞİNİN FARKINDA OLUP,
Sonunda pişman olmamak için, NASIL YAŞANMASI GEREKTİĞİ GİBİ YAŞAMA GAYRETİ İÇİNDE OLMAK! ..