Yazı 042 ÖYLE BİRİSİNE Şiiri - Necdet Erem

Ey günahların vermiş olduğu gaflet sarhoşluğu ile
hayattan lezzet aldığını ve mutlu olduğunu zan eden talihsiz insanlar!

İnsanın mikro ve makro âlem içindeki yalnızlığı, acizliği ve
nihayetsiz muhtaçlığı karşısında his etmiş olduğu hüzün, elem ve çaresizliğini;

hangi fenni icatlar, hangi felsefi teoriler, hangi teknik buluşlar, hangi aldatıcı oyun ve eğlence ile yok edebilirsiniz.

İnsan ruhunun sonsuz arzuları,
sınırsız istekleri ve ebedi yaşam ihtiyacına karşı,
kaza ve belaları, hastalık ve musibetleri, ihtiyarlık ve ölümü hangi sanat ve marifetinizle ortadan kaldırabilirsiniz.

İnsanı dehşete düşüren bu çaresizliğin karşısında hangi umudunuz,
hangi beklentiniz, hangi bilginiz, hangi birliğiniz ve beraberliğiniz,
gerçek manada bir umut ve mutluluk müjdesi verebilir.

Güvendiğiniz ve bel bağladığınız,
Allahın eserlerini ve ihsanlarını onlarla yorumladığınız,
hangi tabiatınız, hangi sebepleriniz, hangi ortak koştuklarınız, hangi gücünüz, hangi milli birlik ve beraberliğiniz, hangi putlaştırdığınız batıl ve fani ilahlarınız, sizi, sizce yok oluş diye adlandırdığınız ölümün pençesinden, kurtarıp, kabir karısından, mahşer alanından, sırat köprüsünden hakimane güvenle geçirebilir?

Ebedi saadeti kazandırabilir?

Hâlbuki kabir kapısını kapayamadığınız için,
siz kesinlikle bu yolun yolcususunuz.

Rahimden dünyaya gelip yaşamak zorunda olan,
ummadığı, beklemediği, hatta çoğunlukla istemediği bir anda ölüp gidecek olan bir yolcu,

öyle birisine inanmalı,
öyle birisine dayanmalı,
öyle birisine güvenmeli ve bağlanmalı ki!

Bütün makro ve mikro âlem ve hilkat âleminin sınırları içindeki tüm olay ve hadiseler, onun emri altında ve tasarrufunda olsun.

Yoksa beşerin kozmik âlem içindeki olaylar karşısında ne acizliği son bulacak,
ne yaşam adına yaratılmış olan her şeye karşı olan ihtiyacından kaynaklanan fakirliği bitecek, ne kabrin kapısı kapanacak ve ne de ÖLÜM ÖLDÜRÜLEBİLECEKTİR.

Evet,
işte hak ve hakikat,
hayale gerek yok, göz yummakla güneş yok olmuyor.

Gözünü yuman ancak kendisini mevhum bir gecenin sonsuz karanlığına mahkûm etmiş olur.