Gözlerinden, sözlerinden tanıdım
Bir yere ait olamamanın hüznünü.
Yerinde duramayan kendine yetmezlik
Yetinmeyişini yüzlere savurdu.
Mezar gibi kuyu kazanların içinde
Tecrit edilenlerden farksızdın.
Sunulana teslim olmadın, ne olduysa.
Hayat her seferinde üste çıktı,
Altta kalmadın, kalamazdın.
Seni böylesine anlamak şimdi
Yazdığını değil yazgını yaşamak gibi.
Kayıt Tarihi : 12.2.2024 00:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!