Bir gövde, kendi sesine sığınmış
duvarların bile unuttuğu bir odada,
zamanla cilalanmış bir suskunluk,
damla damla içe, bir ağırlık gibi, çöker.
Avuçlarında büyüyen kayın,
köklerini toprağa değil,
Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.
Devamını Oku
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta