'yazgı......... ' Şiiri - Halil Oflaz 2

eskiler,
yüzün eski bir şiirde yatıya kalmış olacak bir gün,
ben bir çay daha koyacağım efkarımın teskinine.

eksilen, noktalı bir gül;
aynı kıta, farklı iklimlerdeyiz.
Her an bir şehirde, viran bir şiir kaçkını olan sen,
bir yalnızlık izin var.
Seni, yaşatma alışkanlığımı azaltmışım,
bir mâğlubun kendi kendini yemesinin tokluğu, hiç,
yâni sıfır,
eksilecek bir ben kalmayacak bizde, bir ara.
Gecenin kaçı varsa, bir fazladır, gündüze bir eksik,
ve gelişi güzel olanın, topuklarına gömün beni.

Talaz ve yağmurun ve çiğnediğim karanfilin yanı sıra,
hüzün sarması cigara,
yüzün sarsam ömür mü dayanır?
Ekmek hasretinden taze çıkmadı sabahın altısında,
ne bileyim, cinayetten saydım, kuru soğanı öldürmeyi.

Noktalı bir gül,
ben değil yüzündeki,
ben olsam değer miydi, kalem kağıda?
Kendi tutsaklığından hükümsüz,
gayet sivilce ve parlak kızılca,
ateş değil, olsaydı dumanlanırdım.

Mavidir beni gülünç hale koyduğun kıyıların berisi,
mavi tuzdur yarama, yaz değil.
Bir çok fena ağıt yakıyorum,
iki, ağzımdaki cigarayı,
üç şafak sayıyorum şakaklarımda,
eğri büğrü sayılır doğru değil.
Doğrusu ben seni, senden çok sevmezsem, sen öl.

Sensizlik yâr,
alfabetik sırada yalnızlıktan önce gelir,
hangi şiire uğrasam su geçirir.
Çocukluğumu zulmüne bağışlamışım,
güneşi üzerine siper almışım.
Kokusu sarhoş ediciymiş, bir gülmüş,
cemre düşmüş, tutamamışım.

Sonra,
bir ucu bitik cigaramla,
mutluluğun resmini çizmeye niyetmiş yazgımız,
iki kişilik aşka, yetersizmiş gayretim.

Noktalı bir gül,
hem diken, hem giydiren.
Eskilerimi kefene evirsem,
sen söyle,
bu denli bir kokudan, bu ne biçim revâ?

viranebirdivane/