Yazdırma bana Şiiri - Şiir Gibi

Ben Yazarsam Susar Tüm Şairler

Ben yazarsam susar tüm şairler,
Ne şiir kalır, ne de nağmeler.
Yanan gönüle hangi söz, hangi dize ne eyler,
Yazdırma bana, aklımın geri kalanını kaybettirme şimdi.

Sorarsan herkes âşık, herkes seven,
Nerden çıktı bu aşk yüzünden aklını yitiren?
Hadi getirsin gönlümdeki gideni,
Kendini seven zanneden!
Sus, yazdırma bana…
Aklımın geri kalanını kaybettirme bana.

Söylesene, hangi güç affeder böyle bir sevdâyı?
Hangi dua yeter susturmaya kalbimin çığlığını?
Ben seni bir efsane gibi sevdim,
Ama sen beni bir gölge gibi bıraktın ardında.

Ben yazarsam susar zaman,
Akrepler dönmez, dakikalar kanar,
Kalbimden kopan harfler uçurumdan düşer gibi düşer satırlara.
İçimde dolaşan o eski geceyi,
Sana uzanan ama sana varamayan yolları,
Seni unutamamış, seni gömememiş bir yüreğin çırpınışını yazarım.

Sus, konuşma!
Bir cümle daha söylersen,
Aşkın bütün tanımı değişir,
Şairler kalemlerini bırakır,
Ve ben — kendi dilimde boğulurum.

Yazdırma bana…
Ben yazarsam yıkılır mısralar,
Söz benden taşar, akıl benden kaçar.
Dünya bir an susar —
Ve sadece senin adın kalır kalbimde asılı.

Yazdırma bana…
Çünkü ben yazarsam, bu aşk değil artık,
Bu delilik, bu yangın, bu unutulmuş bir dua.
Benim kalemim değil, kalbim yazar,
Ve ben yazarsam, sen ölürsün içimde.

Ağır dur gönlüm, sus dizelerim,
Yazdıkça kalbimden taşar ölümler.
Yazdırma bana…
Çünkü yazarsam,
Bütün şairler susar, bütün diller ölür,
Ve sadece sen kalırsın geriye.

Ve ben yazarsam, yıldızlar düşer üstüme,
Dağlar devrilir, rüzgâr durur,
Bir ağıt gibi gökyüzüne savrulur adın,
Her hece bir mezar taşı olur.

Ve ben yazarsam, yitirdiğim her gece,
Kayıp dualar geri gelir peşime,
Ama sen hâlâ bir hayal, hâlâ bir sızı,
Hâlâ göğsümde yanan o son ateş gibi.

Ben yazarsam, bu defter değil artık,
Bu defter benim mezarım.
Her satırda bir nefesim eksilir,
Her kelimede sen gömülürsün, ben gömülürüm,
Ama yine de yazıyorum —
Çünkü yazmazsam delireceğim.

Şiir gibi Delinin güncesi