Yazdim Şiiri - Mustafa Aslan 2

Ben çok kisinin hayatini yazdim,
Kimsesiz çocuklarin,
Hayat kadinlarinin.
Yazdim,
Her yasadigim yalan asklari.
Ve benim gözümde ölümsüz olan sevdamin,
Siirini çok yazdim,
Yazdim, yazdimda agladim kaderime.
Ne bir sevenim,
Nede bir sevdigim vardi yanimda.
Aglasam göz yasim bosa akiyordu,
Ne göz yasimi durduracak bir dost,
Nede dost dedigim düsman.
Hep yoruldum,
Hep vuruldum,
Hep yikildim,
Ama ben hep ben kaldim.
Ve herzaman’ki gibi yine yanildim.
Ben susuz bir çesmeydim oysa,
Sevdim ama sevdigim sevmedi beni,
Yillardir yazdim ben siirimi,
Kimse yinede anlamadi içimdeki derdimi.
Ben evlenme düsüncesiyle sevdim,
Onlar ise bir oyuncak misaline sevdiler.
Hep oyuncak gibi oynatildim.
Hep üzüldüm,
Hep yikildim,
Ama simdi daha iyi anladim,
Kaybeden hiç birzaman için,
Ben degildim,
Ben olmayacaktim,
Onlar kaybetmislerdi.
Ben yazdim hep içimdekileri,
Ama kimse benim kalbimi yazamadi.

29’12’2007 21:26