Yazdan Kalan - 18 Şiiri - Zahit Güney

Yüreğimi tırnaklarımla söküp göğsümden
İki elimde iki fırça
Kırmızıya boyadım tüm sözcükleri
Akdeniz'de;

Korkunç yarlarını aydınlatmak için yalnızlığın
Can cana harmanladım yoğurdum
Yenibaştan doğurdum
Onları;

Gökte yıldızlar kadar ışıldak yaktım
Kendi ellerimle
Sonsuz bir istençle
Sevgiyi kutsamak için
Yeryüzünde;

Hangi densiz dediyse demiş işte
Unutmak için sancılarımı
Bir kadeh kırmızı şarapla
Ya da aynı renkte bir çift çorapla,
Gönlünü alıp kandırırmışım
Gül gibi çingene kızlarını;

Doğrudur
Kandırdım
Düşlerimde düşlerimi;

Ayrı gayrı yok
Kardeş belledim hepsini
Köh köh öksürmediğimiz anlarda
Ölümcül sigara dumanlarından;

Bir ağızdan türküler söyledik
Dans ettik halay çektik oynadık
Sabahlara dek
Uyumlu mu uyumlu
Davul zurna dümbelek;

Uykusuz bakışlarla her kuşluk vakti
Camları kırılmış küçük pencerelerden
Karış karış renksiz sularını taradım
Akdeniz’in
Seni aradım;

Dalgalar üzerinde durmadan yalpalanan
O kırmızı karanfil
Senmişsin meğer
Şimdi anladım...

22/03/2005
Zahit GÜNEY