Yazarın Karısı Şiiri - Korhan Külçe

Bir masam vardı, sessizliği senin nefesinle bölünen.
Geceye eğilirdim, senin gölgen düşerdi sayfalara.
Kalem seni tanırdı;
Bir kelime yazardım, senin bakışın kadar uzun sürerdi.

Ben yazdım, sen bekledin.
Ben sustum, sen duydun.
Kelimelerim çoğaldıkça,
Sana anlatacak şeylerim azaldı.

Bir romanın girişinde unuttum seni
Bitirişinde buldum, başka bir kadın adında.
Oysa bilirim, o her zaman sendin;
Yalnızca harfler utanmıştı senden.

Şimdi yaşlanmışım.
Ellerimden mürekkep değil, sessizlik taşar.
Senin saçlarına düşen beyazlarda
Benim bütün cümlelerimin sonu gizli.

Ve biri sorarsa bir gün,
“Yazarın karısı kimdi?” diye
Söyle onlara,
Benim kelimelerimde saklı kalan sessizlikti.

Yazan
Korhan KÜLÇE
12.10.2025
23:30