Yazarım Bilirsin Şiiri - Gönül Kütük

YAZARIM BİLİRSİN

Bakma sen hoş görülü, pek naif olduğuma
Yanlışı yakalarsam, kızarım ben bilirsin
Susuz gelincik gibi, sararıp solduğuma
Solmamda birazcık, sızarım ben bilirsin
Onca çiçek içinde, nazarım ben bilirsin

Bakma sen kuytularda, sessizce kaldığıma
Her yüzüme güleni, yanıma aldığıma
Türlü musibetleri, üstünden saldığıma
Canımı yakanı da, üzerim ben bilirsin
Açılan o lebini, büzerim ben bilirsin

Bakma sen düşünürken, derine daldığıma
Zihnimi meşgul edip, bin lahza çaldığıma
Yas tutarak cenaze, namazı kıldığıma
Hainin mezarını, kazarım ben bilirsin
Türlü oyunlarını, bozarım ben bilirsin

Bakma sen ihaneti, zalimden bildiğime
Elimle yüreğimi, bin parça dildiğime
Kara kaplı defterden, adını sildiğime
Silineni hançerle, yazarım ben bilirsin
Yazdığımın üstünü , çizerim ben bilirsin

Bakma sen çağırmadan, koşarak geldiğime
Sevdayı sonsuz sanıp, aklımı çeldiğime
Fikrimi şaşmış gibi, nefse eğildiğime
Çok fazla imtiyazdan, bezerim ben bilirsin
Baş üstünden indirip, ezerim ben bilirsin

Bakma sen yerde iken, canımda bulduğuma
Ateşinle harlanıp, pervane olduğuma
Utanç ile başımdan, ak saçı yolduğuma
Gönül gözümden hicap, süzerim ben bilirsin
Ukdeyi ilmek ilmek, çözerim ben bilirsin

Bakma sen uykuları, her gece böldüğüme
Ciğerim acıyorken, yine de güldüğüme
Çığlığımı sessizce, yutup da öldüğüme
Kötülüğü gelirken, sezerim ben bilirsin
ihtimali kurşuna, dizerim ben bilirsin