Yazacak ne kaldı ki Perihan? Yoksun. İşin özeti de bu uzuncası da...
Ne bir durakta bekleyebilirim seni ne de vapur iskelesinde.
Ne çekinerek bakabilirim pencerene ne de ürkebilirim ağabeylerinden.
Ne Üsküdar eskisi kadar güzel ne de Fatih edepli...
Bırak okşamayı, görmek ihtimali dahi yok gece saçlarını bir daha, bir daha...
Yazacak ne kaldı ki Perihan senden sonra? Şöyle hüzünle karışık...
Herkes sevmez hüznü. Oysa insanı insan yapandır en köşelerinde sakladığın hüzün.
Bizi kandıran o şarkılar, o mavi gece
O sıcaklığı beyaz ellerin, o ilk bakış
Sebepsizliğin sebep olduğu şafak vakti
O çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanış.
Uzayan saçlar, alnında avuçlarımızın
İste o, insanin bir yerde, aşka boyun eğmesi
Devamını Oku
O sıcaklığı beyaz ellerin, o ilk bakış
Sebepsizliğin sebep olduğu şafak vakti
O çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanış.
Uzayan saçlar, alnında avuçlarımızın
İste o, insanin bir yerde, aşka boyun eğmesi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta