Yazacak ne kaldı ki Perihan? Yoksun. İşin özeti de bu uzuncası da...
Ne bir durakta bekleyebilirim seni ne de vapur iskelesinde.
Ne çekinerek bakabilirim pencerene ne de ürkebilirim ağabeylerinden.
Ne Üsküdar eskisi kadar güzel ne de Fatih edepli...
Bırak okşamayı, görmek ihtimali dahi yok gece saçlarını bir daha, bir daha...
Yazacak ne kaldı ki Perihan senden sonra? Şöyle hüzünle karışık...
Herkes sevmez hüznü. Oysa insanı insan yapandır en köşelerinde sakladığın hüzün.
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta