Yaza Veda Ederken Şiiri - Mehmet Cıngır

Yaz, ey yaz!
Biraz daha kal da
Sararmış anılarını yaz;
Ama gidiyorsun işte
Garibanım ya
Bağrım açık ya
Tepinir artık bağrımda ayaz…

Gezdim bütün bir yaz
Orası senin burası benim.
Yüzdüm Akdeniz’in ılık sularında
Dolaştım sahilde yalınayak
Ateş gibi dudaklarıyla
Öptü çıplak ayaklarımı kum.
Uyudum iki mavi arasında
Gelince uykum…

Son kez seyrettim uzun uzun dün denizi
Uyuyordu ince,zarif güzel bir kadın gibi
Sessiz, sakin,dalgasız,saf,tertemiz
Tanıktır buna mahzun gözlerim
Ve kumların üstündeki ayak izlerim.

Gidiyorsun işte ey yaz!
Bırakıp arkanda büyük bir boşluk…
Bir yığın nikotin sarısı yaprak
Dudakları çatlamış bir toprak…
Ve ana sütü gibi ak bir hayatı
Resimlrde bırakarak…
Öğlen doğar,ikindin batar artık güneş,
Öğlenden sonra gün uzamaz.

Elbet yine gelir yaz
Yine erken doğar,geç batar güneş;
Fakat
Sarı yaprakları,solmuş çiçekleri bulamaz
Ve artık o yaz benim yaz’ım olmaz…

Yaz boyu yaylalarda,sahillerde gezdim
Nice güzellere takıldı gözlerim
Elveda ederken ben yaza
Hatıra kalsın size ayak izlerim.