Bir ben giderim bir de gölgem gider,
Nereye gittiğimi ne ben bilirim,
Ne de peşimden gelen bilir.
Almışız önümüze bir toprak yolu,
Bu yolun ne sağı belli ne de solu,
Adımlarız çimenleri, dereleri, tepeleri,
Gölgem giderek uzuyor benden ileri.
Gökyüzü alabildiğine boş,
Ne bir bulut ne de bir umut,
Tepeden vuran kızgın bir güneş,
İçimdeki ses sürekli bana sesleniyor,
Bir ağaç bul, gölgesine sığın diyor.
Ah bir bulsam diyorum, durmam hiç,
Atarım kendimi hemen altına,
Sarılırım sırayla her dalına.
Gölgem bile bu havada terli,
Çok ıslandığı her halinden belli,
Bir uçan kuş görsem bari,
Hatırlatsa bana aradığım yari,
Toplansa bulutlar kapatsa üstümü,
Biraz olsun hafifletse şu yükümü,
Uzansam bir kayanın dibine,
Uyuyup dalsam bir rüyanın içine.
26.10.2007
SELAMİ UTKAN
Selami UtkanKayıt Tarihi : 28.10.2007 20:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!