Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Daha, şiirin başlığını okuyunca Zerrin Özer o tatlı sesi ve yorumuyla çıkıp geldi, kuruldu şiirin tahtına:
ne guzel gecmisti butun bir yaz
basimda kavak yelleri esen o yas
bense hanimeli kadar beyaz
calmistiniz kalbimi bilmeden biraz
bense hanimeli kadar beyaz
calmistiniz kalbimi bilmeden biraz
nasilda konusurduk bahcelerde
sarki soylerdik mehtapli gecelerde
sen bana ben sana komsu evlerde
kok sarmasiklar gibi sarildik o yaz
sen bana ben sana komsu evlerde
kok sarmasiklar gibi sarildik o yaz...
Düşündüm de... Yaz aşkları acaba yaz yağmurları gibi hızlıca gelip aynı hızda bitiyor mu?... Kutluyorum değerli şiirinizi ve sizi üstadım... Nicelerine...Esenlikle ve saygımla...
Yaz Sevdaları..
Yazın o örtüsüz, 'her yere sığarız' rahatlığınca.. Hele de deniz kenarı ise kumsalda sere serpe... Denizin sesine karışan şarkılarla... Özgür, kaygısız... Gece başka, gündüz yer gök maviye kesmişken yine başka..
Ama mevsimlik izlenimi veren.. Yaz biter, sevda da biter.. Hüznü kalır, hasreti de öbür yaza der gibi..
Güzel şiir.. Kutlarım Abi..
Efendim, Güzel bir serbest şiir örneğiydi duygular bitimlemeler yerli yerinde oku benisi olan güzel şiir di zevkle okudum? Tek kelime ile harika olmuş. Bu yürek, bu kalem kutlanır. Tebriklerimle.
Sevginin rengi pembe, sembolü kelebek, mevsimi ilkbahar veya yaz. seven, gülen kalpler gülümsedikçe yürekler ısınır, sıcaklık dolar ortama. Bunun için kışta da sonbaharda da güzel yaşanır aşklar. Koyu rengi ve ayazı silip atar sevgiler. Dünyanın tüm insanlara cennet olması dileğimle.
Sevginin rüyasını gördüm bu güzel şiirde gözlerimi kapayarak.Sevgini derdi tasası ile yan yana sevgililer ve muhteşem tasvirler...KUTLUYORUM SAYIN HOCAM.SAYGILARIMLA... ++ANT.
Sevdalar üç günlük yaşanılır lakin üç günde bitmez.Kara topraklarda bile sever sin onu o artık ruhun maviye düşen çarşafın da ölümsüzdür özgürdür sonsuzluğun diyarlarında.Bir yaz yağmuruydu gelip geçen sansa bile insan...saygılarımla..
Haz alarak zevkle harika bir şiir okudum kalemin gücü kendisin, her satır da ayrı ayrı göstermiş canı gönülden kutlarım bu kalem susmasın duygularını paylaşarak yaşama imza atmaya devam etsin
Evet Talat bey, aşksız, sevdasız helede sevgisiz geçen bir yaşamın yeryüzü cehenneminden hiç bir farkı olmaz. Yine seve seve bir şiirinizi daha okuma zevkine vardım.Emeğinize sağlık sevgilerimle...ant + 10 puanımla sayfamda
Aşkları ve sevdaları yaz günleri ile resmetmişsiniz adeta. Sevip de kavuşana zaten her mevsim bahar, her mevsim yaz değil midir? Dışarıda lapa lapa kar da yağsa, ağaçlar son sarı yapraklarını da dökse ve kurusa da sevdiğiyle birlikte olana dünya güzeldir, coşkuludur, kuğular yüzer göllerde, çiçekler açar bahçelerde. Zaten sevginin derinliklerine dalan unutur tüm kötülükleri, herşeyi toz pembe görür, her taraf bahar-bahçe olur. Bembeyaz, pembe bulutlarda uçar durur gece ve gündüz.
Güzel, akıcı, sözcük seçimi mükemmel, anlaşılır, konu bütünlüğü tam, şiirin inceliklerini ustalıkla işleyerek örnek alınmasını sağlayan şiiriniz için sizi kutluyor, saygılar sunuyorum. (+10, +Ant.)
Sevda., ister bu güzel şiirde resmedildiği gibi yazın yaşansın., ister kış soğuğunda...Ama aşka tutulan yürekleri her zaman sıcak tutsun...
Kaleminize sağlık sayın Talat Semiz...
Kutluyorum çalışmanızı...
Bu şiir ile ilgili 23 tane yorum bulunmakta