Buz Mevsimi Şiiri - Önder Karaçay

Bizim oralarda mevsim
Sekiz ay beyaz
İki ay ayaz
Geriye ne kaldıysa
Şiire yaz

Soğuk mevsimin
Sıcak kanlı insanları yaşardı
Bu topraklarda

Belki de sıcağa doymadığımız için
Diğer mevsimlere özleme
Terk ettik doğduğumuz toprakları

Ya toprağımız bizi doyurmaya yetmiyordu
Ya da biz topraktan doymanın
Bir yolunu bulamadık

Geldiğimiz yerler
Nem'e doyurdu bizi

Karlar erir
Çiçekler açar
Arpa, buğday
Harmana düştüğünde
Gelirdi yaz

Bilmediğimiz bir mevsim gibi
Nasıl geçtiğini anlayamazdık
Tepeden bakardı İnek Tepesi
Temmuz ve Ağustos ayında
Başı ve döşü beyaz
Boncuk boncuk olurdu kar
Bir sonraki kar üzerine düşene kadar
Direnirdi iki ay yaza

O kısa anda
Zamanı tam unutmuşken
Düşerdi ayaz

Metrelerce yağan kar
Tek yaşamdı bize
Sonrasını çatılardan sarkan buzlarla
Yerlere döşenmiş
Bunlara yaz

Önder Karaçay