Ağustos böceklerinin sesi kesilince
Güneşin eski parlaklığı bitiverince
Gölgeler koyulaşıp bulutlar yükselince
Yaz bitti,ömür tükendi bakınca anlarsın
Kayıp giden yıdızlar,hayaldi geçen yıllar
Cam kırığı darmadağın kederli aynalar
Aksini yansıtamadan ağaran tet tel saçlar
Yarım kalmış şiirler,kırık dökük mısralar
Hazin bir öyküsüdür küçücük dünyaların
Çakıl taşı gibi akıp içinden zamanın
Sürüklenir bilinmez sahillerine anın
Bu bir mana arayışıdır niye şaşarsın
Eylül milat olup apansız hüzün çökünce
Göz gözü görmez ki rüzgar fırtına biçince
Tutunacak dal arar uçuruma düşünce
Şu fani dünyada dostum yok diye yanarsın
Yaz bitince kadim bir yalnızlık yüreğimde
Sen yoksun ama seninle doluyum içimde
Miadı dolmuş hisler çepeçevre beynimde
Değişmeyen aşkımız ebediyen gönlümde
Kayıt Tarihi : 27.8.2011 16:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Göz gözü görmez ki rüzgar fırtına biçince
Tutunacak dal arar uçuruma düşünce
Şu fani dünyada dostum yok diye yanarsın
Evet, tutunacak dal arar insanlar elbette...
Neden hep aylardan eylül, hüzünlerin miladıdır? Ve neden hep faturalar eylüle veya mevsimlerden güze kesilir?...Yürekteki hüzün şiire yansımış...Yalnızlık en vefalı dosttur insana, onu hiç terketmeyen...Kutlarım bu güzel dizeleri gönülden. Tam puan +...Sevgimle...
iyi bayramlar...
TÜM YORUMLAR (7)