Tüm sene beklediğimin aksine,
serin bir yaz akşamını yaşıyorum.
Acaba gerçekten serin mi bu akşam,
yoksa sensizliğin mi içimi ürperten?
Bir türlü geçmeyen ürpertiden kurtulmak için;
uçsuz bucaksız denizi gören bir falezin üstünde,
bir yandan gökyüzünde batan Güneşe,
bir yandan doğmak için sabırsızlıkla bekleyen Ay’ın
tüm hevesini kursağında bırakan
yüzüne baktığımı hayal ediyorum.
Sensiz olduğum her an,
acil durumun çaresizliğini yaşarken
beni görmen için ne kadar çok uğraştığımı
ve ne kadar harap olduğumu görmüyor musun?
Artık hayallerin, avunmam için yetmiyor.
Dışarıda gelip geçen güzel yaz günleri,
bana hep kasvetli bir yağmur havası oluyor.
Her gün fısıldıyorum sana,
ruhunun etrafında pervane gibi dönüp dolaşıyorum.
Artık gör, duy, hisset beni.
Benimle birlikte yanıp, bırak kasveti ve üzüntüyü ardında.
Seni çağırıyorum,
Her günün huzurlu yaz akşamlarına…
Kayıt Tarihi : 17.5.2023 15:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!