Yaratılmış İmkansızım

Var olmuş ve olacak tüm kelimeler,
zihnime dolmuş.
Lakin bir tanesi bile,
yaratılmış imkansızımı anlatamıyor.

Bir lanet mi, zulüm mü, çaresizlik mi?
Yanıp tutuşmayı arzulamak,
yaratılmış imkansızımın tek bir varında
onun burkulmuş ruhuna bir nefes olmak.
Kırgın bakışlarında yok olmak.
Yüreğinde sonsuzlarca yanan bir alev olmak,

Biliyorum, bunlar uzak bir hülyadan ibaret
sonunda gerçeğin altında kahrolacağım.
Fakat, düşünmeden edemiyorum ki.
Çünkü hissediyorum ve biliyorum.
Ölmeyi dahi güzel kılabilecek tek şey;
Onun hüzünle titreyen ellerini yüreğimde hissetmek olacak.