Yaz Şiiri - Mehmet Cıngır

İlkbaharın ardından bütün sıcaklığı ile geldi yaz,
Gitti soğuklar; yağmur,kar,tipi,ayaz...
Çekiyorum üstüme yorgan gibi göğün maviliğini,
Hayal ediyorum bütün dostlarımı,sevdiklerimi.

Mehtap durgun suya yansıtırken aksini,
Çözmeye çalışıyor kurbağa dilinin şifresini.
Mehtap durgun suda çiziyor hilalden bir yay,
Toplanmış gölde kurbağalar,yapıyorlar kurultay.

Yükselmiş gökyüzü,ta yıldızlara kadar...
Aydan nûr,güneşten ışık yağar!
Göğün maviliklerinden göz kırpıyor yıldızlar,
saçlarıma dokunabilmek için esiyor rüzgâr.

Yağmur yağmaz artık bu mevsimde sicim gibi,
Gökyüzü boncuk mavisi,berrak içim gibi...
Gösterirken takvimler haziranın ondokuzunu,
İçiyorum bardağıma düşen deniz kokusunu.

Uzanmış kumsala,çay içiyorum,vakit ikindi,
Kışın öfkesini alan deniz,koyun gibi sakindi.
Günboyu dans ediyor güneşle deniz,
İzlerken bu dansı dinlenir gözleriniz.

Tarlalarda boy boy haziran sarısı başaklar,
Göçmen kuşlar kanatlarında binbir anıyı saklar.
Dinlerken cırcır böceklerinin konserini bağlar,
Sıcak denizlere akar buzdan dağlar...

Yaylalarda böğürtlenler,yarpuzlar,kır çiçekleri...
Kaynaşır kelebekler,şarkı söyler ağustos böcekleri.
Dallarda türlü meyveler; ayva sarı,kırmızı nar...
Sefere hazırlanıyor hiyerarşi içinde karıncalar.

Göründü mü ufukta top top kara bulutlar,
Tükenir deniz...Yeşermez artık umutlar.
Gidiverirsin hiç etmeden naz;
Sararmış anılarla dolu ey güzel yaz!