Yaylam ve Yârim-1- Şiiri - Bayram Tunca

İçimdeki yar ve diyar özdeştir
Sanki her ikisi de öz kardeştir
Sorsan tercihimi, ayırmam ki
Ben de, onlarsız duramam ki

Yaylamın suları akar şırıl şırıl
O yarimin cemali de pırıl pırıl
Estikçe yeli yaprakları öpüşür
Görsem onu yüreğim tutuşur

Yaylanın çamından sakız akar
O yârin ağzından da bal akar
Yaylamın çiçekleri koku saçar
O yari gördüğümde içim açar

Yaylanın, koyun/kuzusu zilli
Benim o yarim, çok tatlı dilli
Yaylanın mazısı çok anlı/şanlı
Benim o yarim, çok tatlı canlı

Yaylamın kırlarında, çiçek topladım
O yâri görünce, havalara hopladım
O yârimi, çamlar altında, kokladım
O yârin anısını kalbim de sakladım

Yaylamın kekliği kınalı mı kınalıdır
Benim o yarimin de elleri kınalıdır
Yaylamın dokusu kokusu güzeldir
O yârin dokusu kokusu da özeldir

Yaylamın kekiğini, kaynatıp içerler
Yörük Kızlarını da oynatıp seçerler
Ağaç oluklu çeşmesinden su içerler
Güller içinden herkes gülünü seçer

Yaylanın ormanı meşedendir/meşeden
Leyla’nın gülmesi, neşedendir/neşeden
Ah yaylanın yolları taşlı patikadır/patika
Benim, o gülümün adı da Atika'dır Atika

Yayla deresinde nane çiçek açmış beyaz
Yâr sevgimizden bana bol bol haber yaz
Sarıçiçek Yaylasında, hava ayaz mı ayaz
Bak gelmezsen kaçıracağım seni bu yaz

Ah tam anlatamadım, yaylamın güzelliğini
Bizzat görmen gerek, yaylamın güzelliğini
Ancak, o an anlaşılır, onun gerçek özelliği
Bayramı büyüledi onların güzel ve özelliği

B. TUNCA/16.02.2000