Yaylalara Veda Şiiri - Abbas Tezcan

YAYLALAR(Yaylara veda şiiri)

Gelin size bir derdimi dökeyim
Benim derdim siz bilirsiniz yaylalar
Sizin için çok kullara kul oldum
Gözle derdi sır görünen yaylalar

Yırttım yüzünüzü ekinler ektim
Zamanı gelince kökünü söktüm
Her o dem olmaya çok boyun büktüm
Bu dertlerim size malum yaylalar

Sürülsün tarlalar kalmasın dedim
Her zalim çobanlar gelmesin dedim
Bir ağaç dalımı kırmasın dedim
Çok ahtettim yapamadım yaylalar

Kalmadı ki anama babama
Arşa kulum el kaldırdım duama
Şafak vakti erilirmi havaya
Burcu kokan yelin yaylalar

İlkbaharda gül kokusu vardır
Pınarlardan billur sular içilir
Başına çıkarsam ruhum açılır
Eyvah eyvah düştüm gari yaylalar

Kayasında koyun kuzu emliğin
Çalısında karamıkla yemliğin
Şafak vakti çokmu vurdum kekliğin
Onlar bile bittiler mi yaylalar

Uzun Yayla arkasında ardıç var
Koçkayası meskenim var yurdum var
Yüreğimde göynük göynük derdim var
Dertlerimi döksem size yaylalar