Yaylalara Destan Şiiri - Abbas Tezcan

YAYLALARA DESTAN (1971 CEZAEVİNDEN)

Derdim gayet çoktur derman bulunmaz
Bu derdime derman bulun yaylalar
Bütün dertlerimi size söyleyim
Bu derdime çare bulun yaylalar.

Bahar geldi her yanımız gül doldu
Ağladım da gözlerime kan doldu
Ayrı düşmek ölümden de zor oldu
Halimizi bilin gayrı yaylalar .

Yönümü döndürdüm yârin eline
Bülbül kondu m’ola gonca gülün
Ben hayranım nazlı yârin diline
El edin de gelsin gayrı yaylalar.

Garip bahtım kara yüzüm gülmedi
Söyledim de dağlara derdim bilmedi
Gözüm yaşı sızdı gitti silmedi
Oyar olsa siler idi yaylalar.

Bir yanında otun olmuş saz gibi
Bir yanında suyun akar buz gibi
Ciğerime ateş düştü köz gibi
Zemzem olsa istemiyom yaylalar.

Garip bülbül gibi dalda öterim
Garip kaldım hani benim katarım
Hasta oldum melül mahsun yatarım
Nazlı yâre haber edin yaylalar.

Acın dağlar gözlerimin kanına
Ben de bıktım gayrı tatlı canıma
Gelenim gidenim yok yanıma
Nazlı yâre haber edin yaylalar.

Eğer derdin varsa söyle yüzüme
Yar elleri hudut oldu gözüme
Herkes hayran baharına yazına
Gelemiyom zindan oldu yaylalar.

O yârin kelamı dilden düşmüyor
Yalvardım dağlara halim bilmiyor
Güneşe bakarım güneş inmiyor
Zelzeleye kurban gidin yaylalar.

Bahar gelip karları da erise
İlkbaharda çayır çimen bürüse
Ben burda ölünce yârim gelirse
Benim için helalleşin yaylalar.

Yeter Abbas yazma der öyle bitmez
O yârin hayali gözümden gitmez
Her ne söyleseler bana kar etmez
Bu halimi bilin gayrı yaylalar.