Yaylalar Şiiri - Naime Erlaçin

- Adana, Bürücek yaylasına...

yaylalara çıkardık bir zamanlar
büyümeye doğru dalgalanırken çocuksu
is kokulu titrek alevlerle yanardı lambalar
sabah vakti uğrayan sucular
taze ekmek ve soğan kokusuna bulanan bazlamalar

kâh orada
kâh burada geçiverirdi zaman

buz gibi pınarlar vardı
şarap şişesiyle suya salınan karpuzlar
asmada hiç tatlanmayan koruk
ah bir de
yemyeşil yapraklarıyla avuçlanan kayısılar

havasını mı severdik
ince hastalık gibi ruhumuza işleyen yalnızlığını mı
rüzgâr yağmur şimşek vız gelirdi
geceleri uluyan çakallar

nereye gitti adlarını anımsayamadığım yaylalar
hepsi duruyor mı yerli yerinde
biz zamanı delip de geçerken başka bir evrene
çocuklar yine palamutlardan kolyeler yapıp
zehirli otları korkarak elliyorlar mı
keçi boynuzu
hambeles ve muşmulanın tadını alıyorlar mı hala?

yaylalara çıkardık bir zamanlar
daha bir mutlu ve bağımsız
az yoğrulmuş hamur gibi
hayata hazırlıksız

ne elimizde tüten sigaralar
ne yaşamımızda bu çirkin kavga
sükunet içinde yüzerdik
sıcağın koynunda tutuşurken ovalar

biz sahiden yaylalara çıkardık bir zamanlar

(5 Şubat 2003)

(22.12. 2014 - Yeni Adana Gazetesi)