Yaylalar Destanı 2 Şiiri - Abbas Tezcan

YAYLALAR

Derdim gayet çoktur derman bulunmaz
Bu derdime derman bulun yaylalar
Bütün dertlerimi size dökeyim
Bu derdime çare bulun yaylalar

Bahar geldi her yanımız gül oldu
Ağlarım da gözlerime kan doldu
Ayrı düşmek ölümden de zor oldu
Su halimi bilin gayri yaylalar

Yönümü dönderdim yarin yönüne
Bülbül kondu m´ola gonca gülüme
ben hayranim nazlı yarin diline
El edin de gelsin gayri yaylalar

Bahtım garip gayri yüzüm gülmedi
Söyledim dağlara derdim bilmedi
Gözüm yaşı sele döndü silmedi
O yar olsa siler idi yaylalar

Bir yanında otun olur saz gibi
Bir yanında suyun akar buz gibi
Ciğerime ateş düştü köz gibi
Zemzem olsa istemiyem yaylalar

Garip bülbül gibi dalda öterim
Garip kaldım hani benim katarım
Hasta oldum melal mahsun yatarım
Nazlı yare haber edin yaylalar

Acıyın dağlar gözlerimin kanına
Ben de bıktım gayri tatlı canıma
Gelenim yok ,gidenim yok yanıma
Nazli yare haber edin yaylalar

Eğer derdin varsa söyle yüzüme
yar elleri hudut oldu gözüme
Herkes hayran baharına yazına
istemiyem zinan oldu yaylalar

O yarin kelamı dilden düşmüyor
Gönül düşmüş yol versen de geçmiyor
Bakarım saate zaman geçmiyor
Geçmez oldu ayin yılın yaylalar

Ağlarım ağlarım yüzüm gülmüyor
Yalvardım dağlara halim bilmiyor
Güneşe bakarım güneş inmiyor
Zelzeleye kurban gitgil yaylalar

Bahar yeli esip karlar erirse
İlkbahar da çayır çimen bürürse
Ben burda ölür de yarim gelirse
Benim için helal taşın yaylalar

Yeter Abbas yazma dert böyle bitmez
O yarin hayali gözümden gitmez
Hekime söyleseler bana kar etmez
Bu halimi bilin gayri yaylalar