Yavuz Yavrutürk Şiirleri - Şair Yavuz Ya ...

Mevsim kıştı;
Her bir gün arap atlarına binmişti.
Üşürdük
Buzdağına çarpardı ellerimiz
Nisanda bahar gelecekti
Ve biz

bir adem yaratmak yeniden
havvasız çırılçıplak
imgelerde kötülüksüz
insan olmak alasından hem de
secdeye çağırmak melekleri
mermer heykelden denize yansıması sanatın

Gözlerimin güzel olduğunu söyleyen tek sen değilsin diyordu kısık gözleriyle bakarken yenilgilerime

Herkes susuyordu gövdesinde iğri gölgelerin
Oysa ben 'hiç' konuşuyordum elifbasıyla zamanın
Elleri yanlarından dökülmüş kadınlar
Elleri yanlarına dökülmüş erkekler

bir adam
yüzünde gerilmiş kaslar
sıkılmış yumruklarıyla sabah
çıktığı eve akşam dönerdi anca
hiç güldüğünü görmedim
kahkaha atmadı bile otuz yıl boyunca

l
Sevmek ölmekti bazen literatürlerde
bazen de dokunmak yasaksız
aşkı anlatırken buskaglia,bileliğiyle
aşka inanmış iki insanın
ayrı tenden çalan iki eli

ben böyleyim işte
bazen hıyar misali,bazen de maydanoz
karışırım her mevzuya lüzumsuz
bazı arnavutbiberi olur acı çalarım dillerde
bazı müsvedde kağıdı gibi buruşturulup
atılırım çöp sepetine

Ben böyleyim işte
çaresizliğinin tabutunu içinde onaran
uluyan öfkesini
dişleyen sabırsızlığını
/ ve bıçak yarasını/
senin gözlerinden kaçak gibi

gelme!
sen hep gitmek için geliyorsun
yüreğimin ayakları çıplak
kılıçlarda oynatıyorsun sevincimi
gelme,
kalmak için değil gelmelerin

dil suskun be arkadaş
söyleyebilmenin çaresizliğinde
yığılmış üstüme alfabenin hengamesi
ve ben sesine ritim uyduramamanın aczindeyim kaç zamandır
bakışların ve gülüşün matlaşmış bilirim
bilirim yüreğinde tarifi imkansız bir matem vardır

yıllarca okudum kelimelerin dilini
seni anlatacak olanına ulaşamadım ki
hangi kelimeye dokunsam seni anlatmak için
kendi acze düşer ve firar eder lügâtimden
adını yazacak olsam bile
a dan önceki z den sonraki kelimelere sığınırım