Yavuz Sultan Selim han Mısır seferindeydi
Osmanlı ordusu günlerdir at üstündeydi
Çölün sıcaaklığından ordu bunalmış idi
Güneş tam tepedeyken ilerlemek çok zordu
Aniden Sultan Selim iniverdi atından
Onu gören tüm ordu at in yaptı hep birden
Kızgın çölde bir zaman güçlükle yol aldılar
Neden sonra yorulup iyice bunaldılar
Vezirlerden birisi sokuldu çekinerek
Padişahın önünde eğildi diz çökerek
Sultanım! ferman sizindir atınıza binseniz
Kullarınız çok yorgun,onlara hak veriniz
Yavuz Sultan Selim han başladı ağlamaya
Gözlerinde pınarlar maniydi anlatmaya
Ordu'nun önünde yaya yürürken peygamber
Nasıl atından inmez benim gibi bir nefer
Böyle imanlı kalple kazanıldı her zafer
Nihat Gülle
Şair ve yazar
Kayıt Tarihi : 20.11.2008 14:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Benimde çok sevdiğim ve her okuyuşumda bu her hatırlayışımda içimi burkan bir hikayedir Yavuz Sultan Selim Han'ın Ridaniye seferi sırasında döktüğü gözyaşları işte peygamber sevgisi işte Allah dostluğu işte peygamberin yol gösterdiği bir ordu zafer müyesser olmazmı gayri böyle bir kumandanın neferlerine selam olsun yavuza fatihlere kanunilere nur içinde yatsınlar yedi düele türk adını duyuran ecdadımızı rahmet ve mağfiretle anıyoruz kabirleri birer cennet bahçesine dönüşsün yüce Allah o mücahade ruhunu bizlere de nasip etsin selam ve sevgilerimle
Ah…Ramazanım diyen dillerini
Koklarım simsiyah saçın tellerini
Aşkı, sevgiyi dizelerine yazarım. '
Beğeniyle okuduğum güzel şiiriizi ve duygusal yüreğinizi kutlarım. Dilerim kaleminiz hiç susmasın.
TÜM YORUMLAR (4)