Yavuz Selim Hana Övgü

Vururdu sillesini deyyusu nifak kara,
Açardı düşmanın sinesinde bin bir yara.
Kaçardı heybetinden düşmanlar zaru zara,
Dostuna bir hizmetkar, korkuydu hainlere.

Hiç inmedi atından o itihad uğruna,
Gahi Sina çölüne gahi pers diyarına,
Dayanmıştı kuvveti Dünyanın cidarına,
Dostla düşman hayrandı ol İslam Serdarına,

Sina çölün aşarken Resul önde göründü,
İndi attan edeple bir leşkere büründü,
Yüz bin serdarı İslam çölde yayan yürüdü,
Ona kem bakan şahlar, halden hale süründü,

Aç susuz kaldı asker, sahra çölde perişan.
Ulu hakana geldi cümle alim kumandan,
Alnın koydu secdeye, ıslandı gözyaşından,
Başladı yağmur o an, sel oldu Hak katından,

Lafı güzafı söyler kiminin iç yüzünü
Yavuz ismi ürpertir elanda bazısını,
Rabbim takdir eylemiş kardeşlik yazısını,
Ey nifak; bükemesin ittihad bazusunu